Czytanie.

Nieśmiałe są myśli śmiertelników i przewidywania nasze zawodne, bo śmiertelne ciało przygniata duszę i ziemski przybytek obciąża lotny umysł.
Mozolnie odkrywamy rzeczy tej ziemi, z trudem znajdujemy, co mamy pod ręką, a któż wyśledzi to, co jest na niebie?Mdr 9, 13-18b



"Kto postępuje sprawiedliwie, ten widzi siebie nie tylko swoimi własnymi oczami, ale także widzi siebie jak gdyby z zewnątrz, oczami drugiego człowieka. Postępować sprawiedliwie, to żyć w prawdzie. To umieć popatrzeć na siebie ze wszystkich stron: nie tylko od strony tego, co ja czuję, ale także od strony tego co drugi człowiek o mnie myśli, co drugi człowiek na mój temat czuje. Czasem ten człowiek mówi coś, co dla mnie jest może nieprzyjemne, może przykre, wydaje mi się może nawet, że jest nieprawdziwe. Ale w każdej takiej "nieprawdzie", w każdym takim słowie drugiego człowieka o mnie jest coś z prawdy. I dlatego ten postępuje sprawiedliwie, kto umie także z tej częściowej "nieprawdy, którą słyszy z zewnątrz, wydobyć naukę dla siebie" (Wiara ze słuchania, 37)


Czasami nauka  jest gorzka do przełknięcia, czasami niesie ze sobą przeogromny smutek związany z odsunięciem/utratą kogoś. Trudno wtedy nie zgorzknieć, nie stracić optymizmu i wiary w dalsze wysiłki. Trudno nie smucić się wspominając "dobre czasy". A jednak trzeba walczyć o to by wspomnienia nie były zdefiniowane tylko smutkiem i goryczą. Także wtedy kiedy okazuje się, że wysłało się z własnej skrzynki mailowej tylko kilkanaście wiadomości w tym roku.


Włamałam się do Wujka Emeryta bez większego trudu. Na szczęście skrytki na klucze pozostały te same od 40 lat. Umyłam mu okna, zmieniłam firany i zasłonki, nakarmiłam Pana Kracka, który w podzięce uciekł przez kominek na klatkę schodową. Wujek Emeryt wyjechał gdzieś "do ludzi" wykoncypowałam widząc otwartą szafkę ubraniową i wieszak rzucony na łóżko. Ponieważ brama wjazdowa na podwórko była zamknięta wywnioskowałam, ze ktoś go musiał gdzieś zabrać. Po pół godzinnej pracy w takt tykających zegarów i skrzypiących desek podłogowych, na które moja babcia nieodmiennie mówiła "foszty", Wujek zjawił się w towarzystwie szczekającego Pałosa = Głupka (on się na mnie w ogóle nie obraża, kiedy tak na niego wołam, tak powiada Wujek), co dopiero teraz mnie zastanowiło. Czy wyprawa do Ochotnicy, którą powziął  Wujek razem z kolegą odbyła się w towarzystwie Pałosa czy piesek pod nieobecność gospodarza uciekł za bramkę i czaił się w okolicy? Póki co pozostanie to dla mnie zagadką. Zostałam poczęstowana kiełbasą z Ochotnicy, napojona kawą i poinformowana, że dziadkowie mają nową płytę nagrobkową o co Wuj musiał stoczyć bój z siostrą czyli moją mamą. Obdarzona też misją do wykonania pojechałam na cmentarz gdzie ustawiłam sztuczne bukiety kwiatów, które Emeryt zakupił także w Ochotnicy ("A baby tam takie wyfarbowane chodzom, wyzdajane jako i w mieście! A godali, ze w tyj Ochotnicy to jakieś dziody, biedoki siedzą a tam i markety majom i chałupy paradne i w ogóle po całości się im polepsyło") którą wrócił po prostu oczarowany :)))

Pozdrawiam z tradycyjnie zimnego Podhala. Kilka dni temu przez mój ogródek przeleciał Dziadek Mróz czerniąc fasolkę (która właśnie zaczęła powtórnie kwitnąć) oraz spopielając będące w pełni kwitnienia dalie. Na szczęście kwitną nadal mieczyki, słoneczniki i kosmos, więc troszkę kolorów pozostało :)

A ziemski przybytek właśnie redukuję trzebiąc szafy bezlitośnie - może lotności umysłu nabędę większej? Kto wie... Kto wie...