Pierwszym trafem zajechaliśmy pod same wydmy ale teren położony w lesie i samo zagospodarowanie Campingu Łebskiego nie spodobało się nam . Morski wydał się zbyt tłoczny i tym sposobem dotarliśmy do Campingu Rafael. Było przestronnie, czysto, spokojnie i od razu spodobało nam się. Potem jeszcze bardziej się nam spodobało, bo prysznice i toalety oraz aneks kuchenny były sprzątane 2-3x dziennie :-)
Co do pogody, to jakaś była. Krótka ulewa trafiła się nam tylko raz na tydzień pobytu co uważam za rewelację. Noce za to cieplejsze niż na Podhalu, więc spaliśmy bez czapek na głowie :D
A tak po południu. Większość ludzi przychodziła na plażę kiedy my z niej znikaliśmy udając się śródziemnomorskim zwyczajem na sjestę :)
Skrzętnie omijane przez nas centrum Łeby, gdzie plastiku, brokatu, muszel z mórz tropikalnych, smrodu frytury
tudzież zjełczałego serka podobno z naszego miasta, który dojeżdżał nocnym pociągiem i robił za zakąskę pod turbota albo flądrę, zostało przez nas słabo eksplorowane i być może dlatego zachowujemy w pamięci tak miłe wspomnienia.
Któregoś dnia, przy niebie usłanym barankami, kopnęliśmy się pieszo do Rabki, gdzie zamiast uzdrowiska port mają ;-)
Oczywiście to drogowskaz do Rąbki.
Wmówiliśmy bowiem synom, że ruchome wydmy już tam się czają, a to tylko 2 lub 3 kilometry. Szli nieprzekonani, narzekając na wrednych rodziców, którzy za Chiny Ludowe nie chcieli zapłacić za przejazd melexem, ale szli. Minęliśmy wyrzutnię rakiet z II wojny światowej i za następne "2 km" doszliśmy w końcu do czegoś wzniosłego
Po kontemplacji ilości piachu wyplutego przez morze na tym unikatowym kawałku gdzie miast abrazji występuje akumulacja, ruszyliśmy sobie plażą do Łeby, która była o rzut beretem, czyli "3 km" stąd.
Czy leżąc na plaży czy przemykając chyłkiem przez centrum gratulowaliśmy sobie nawzajem z Panem Gryzoniem dziesięcioletniej nieobecności nad Bałtykiem. Z rozbawieniem i luzikiem patrzyliśmy na miotających się rodziców- posiadaczy dzieci w wieku zupełnie nieodpowiednim ;-) A ponieważ mamy wyobraźnię, gratulowaliśmy sobie tym goręcej sadzania własnych pociech w niefortunnym wieku na chorwackich, wiejskich plażach z kamieniem w ręku dla rozrywki.
Teraz nie mamy nic przeciwko Bałtykowi i jego atrakcjom. My robiliśmy swoje, nasi synowie swoje, a cała reszta swoje. Chcieli, to szli na plażę i kąpali się w morzu. Nie chcieli, to sami sobie organizowali czas na polu namiotowym albo w miasteczku. My sami czuliśmy się tak zajęci sobą jakbyśmy spędzali w Łebie tydzień miodowy co zbiegło się z naszą 18tą rocznicą związku, wiec może był w tym jakiś związek. Jednak wyjeżdżaliśmy z Łeby bez żadnego żalu machając falom "do zobaczenia morze może za kolejne 10 lat". I jedyne czego było mi naprawdę żal to przepyszny dorsz z rusztu w sosie kurkowym!
Na podłożu tego wyjazdu nawiązałam dyskusję ze znajomymi dlaczego Bałtyk tak nie zachwyca mieszkańców zapyziałych wiejskich miast. Uwalniając się od osobistych uprzedzeń do temperatury i nieprzejrzystości wody, nudnego i raczej monotonnego widoku płaskich plaż, irytującego piasku oraz lodowatego wiatru nawet podczas upałów doszłam do wniosku, że to co pozostało to natura, którą akurat mam za płotem i nie muszę za nią tęsknić w betonowych klatkach. Odkąd przeniosłam miejsce zamieszkania do domu z ogródkiem przyroda przestała być nieosiągalnym czy deficytowym towarem, którego pożąda się przez 11 miesięcy w roku, bo stała się częścią mnie - ot choćby w ciemnych obwódkach za paznokciami kiedy dopuszczam się kontaktu z grządką.
Tymczasem grządki tkwią w miejscu a roślinność na nich nie wskazuje nadmiernej obecności lata. Coś tam niby dalie kwitną, mieczyki niechętnie, kosmos i owszem, za to teściom w lipcu zakwitły powtórnie hiacynty rosnące w cieniu (czyli temperatura nocy była niska odpowiednio), a ja po powrocie wycięłam słonecznika samosiejkę. Wyrósł do 50 cm i pączki kwiatowe miał o średnicy 1 cm - wycięłam, bo nie zakwitłby w tym sezonie wegetatywnym.
O, sezon wegetatywny! To świetna nazwa dla tegorocznego okresu, który gdzieś w świecie nazywają latem... Żeby nie było, to wiedziałam, że takie coś trafi się nam na Podhalu po zimie bez zimy i nie mam zbytnich roszczeń, pretensji itd. Dogrzewam się regularnie w saunie, wczoraj było tylko 13 st w południe, albo rozpalam w kominku i odliczam tygodnie do kolejnych wakacji chociaż te jeszcze oficjalnie trwają.
