Zima trzyma.

Szczodrze dzisiaj obsypała wszystko szronem, ale nim wyzbierałam się na spacer w samo południe, niewiele mi go zostało do fotografowania.

Cotygodniowa zmiana warty na zakopiance. O tyle o ile dawniej nie dziwiło mnie, ze stoją w korku, to teraz śmiać mi się chce, że ci wszyscy posiadacze gpsów nadal uważają, że na Podhale prowadzi tylko jedna droga. Dwaj moi panowie pojechali do Krakowa w tym momencie kiedy robiłam ten kadr. Nie wypatrujcie jednak swoich oczu, nie pojechali zapchaną drogą 47. Boczne ścieżki doprowadziły ich do celu w niespełna dwie godziny.

A tymczasem ja przekroczywszy Rubikon płynących aut ruszyłam śladami śnieżnych skuterów przed siebie. :)

Towarzystwa dotrzymywał mi cieplutki kompan schowany w kieszonce kurtki. Szybki marsz też zrobił swoje. Po 15 min rozpinałam kurtkę a na nosie znalazły się okulary przeciwsłoneczne odszukane w torbie z aparatem (tkwiły tam od wakacji :D)

Uwielbiam to graffiti i za każdym razem kiedy go mijam jednocześnie żałuję i cieszę się, że jest w tak niedostępnym miejscu. Żałuję, bo mało ludzi wie, że znajduje się on pod mostem, pod zakopianką i mało ludzi go podziwia. Cieszę się, bo od 4 lat nikt nie ważył się go zmasakrować sprayem.

Wróciłam głodna z różowymi od powietrza policzkami :) Fajny początek ferii :)))