Kako si mate?

Mamy się dobrze. Wczoraj mieliśmy kulig poprzedzony mszą św z przyjęciem naszego najmłodszego do grona ministrantów. Nie będzie zdjęć z kuligu. Odnoszę wrażenie, że wiele z Was jest juz zmęczona zimą, więc na odmianę parę gorących fotek z ubiegłego lata.

Ja te volim najviše na svijetu :)

W sobotę dzwoniłam do naszej chorwackiej gospodyni (żadnej tam landlordki, to porządny słowiański kraj), której z latami przybywa też dzieciątek. Zabiegana, zajęta nimi nie odpisała na nasze maile dotyczące apartamentów,które chcemy u niej wynająć. Ale ucieszyła się bardzo z telefonu i obiecała odpisać, co też dzisiaj uczyniła.  Tak więc obrywając kolejną końcówkę roku szkolnego wsiądziemy w auta i damy się porwać na południe.

Ręczę, że to nie wieczna zmarzlina tylko osadzona sól morska na skałach :)

Kiedyś miałam znajomego Anglika, który cały rok jadł kanapki z serem żółtym i żył z dywidendy po to by z pierwszym tchnieniem wiosny wyruszyć na wyprawę po Europie. Z początku wyprawy te trwały kilka tygodni, ale stopniowo przedłużać się zaczynały w miesięczne, dwumiesięczne aż do prawie półrocznych. Z każdej z nich przywoził zostaw fotografii oraz zapisany notes, który miał na okładce tytuł  np: European 8/ 1996 w skrócie E8 czyli ósma z rzędu wyprawa. Ja przywożę karty pełne zdjęć, lodówkę pełna chorwackich specjałów łącznie z trunkami i nie mam notesu ale każdorazowo pamiętamy które to dla nas HR :-) W tym roku będzie to już HR7.

Dla wprawy oglądam sobie tv HR1 i z niecierpliwościa odcinam 23 tygodnie dzielące nas od tego naszego prywatnego raju na ziemi :))) Znajomy Chorwat śmieje się z nas, że odliczamy te tygodnie jak do narodzin dziecka. Coś w tym jest, kazda wizyta jest jakby nowym objawieniem.


PS
Taka zima jaka mamy tego roku może jeszcze potrwać do marca, mnie się podoba :) Niech tylko cos dosypie świezym sniegiem, bo w sobotę stok juz był zdarty do lodu.