Tanio sprzedam.

Dziwną wędrującą gorączkę. Łazi u nas po okolicy do spółki z tą szelmą katarem albo i nie. Może ja tez ją miałam w ubiegłym tygodniu, kiedy to z nosa leciały mi jakieś wydzieliny (co prawda miałam wrażenie, że wydzieliny są ze zwojów otulonych oponą twardą) ale ponieważ mało zwracam na samą siebie uwagę, to gorączką poniżej 38 stopni mogła być przeze mnie po prostu zignorowana. Ot podszyła się pod jakiś ból głowy i po prochu zniknęła albo jej w ogóle nie było.

Była za to u Kołka i to zauważalna bez żadnego towarzysza z kraju kataralnych wysięków. W pierwszy dzień duża, w drugi podgorączkowa a na trzeci w ogóle jej już nie było, bo przeniosła się na Houdiniego! Cóż, zastosujemy te same metody: areszt domowy, dużo picia, obniżenie temperatury prochem i obserwację baczną. Przed nami weekend, może obejdzie się tak jak u Kołka.... Cholera jasna, ledwie Houdini wyzdrowiał na czas testów z zapalenia oskrzeli!
Nie, no nie może być tak, żeby trzeciemu dziecku nic nie dolegało. Nie ma tak dobrze! W nocy zbudził nas odgłos charcząco - rzężący. To tylko nasze najstarsze pacholę katarek odsiąkiwało, a że mu zeszło prawie godzinkę do 3 rano, to cóż z tego?

- Na cholerę nam było tyle dzieci?
- Nie wiem, chyba mieliśmy jasną i radosną wizję tego całego kramu...
- Żeby choć charczeli w swoich pokojach, to by się człowiek przynajmniej wyspał...
- A tak to charczą za szafą albo pokój niżej i nic nas nie ratuje poza niedosłuchem starczym - powiedziałam mając na myśli męża, który już charczał na cześć Morfeusza.
Bo tak właściwie, to ja z nim w swoich myślach gadałam. Komu by się chciało otwierać gębę po ciemku? I żeby to chociaż było do kogo jak ten mój małżonek udawał, że czuwa. Jak zwykle zresztą czuwał udając, że śpi. Jak kto woli, ale rano to on wszystko pamięta; jak wstawał na kolanka kładł, po pupci klepał, odbekiwał i pieluchy zmieniał. Eeee, że mnie się epoki pomyliły? O nie, żadne takie. Jakby się kto zaspanego zapytał czy do dzieci wstawał, to oczywiście, ze wstawał, po pupci klepał, pieluchy zmieniał, odbekiwał... Więc chyba nie spał tak samo jak ja, albo spał zupełnie nie śpiąc. Nieważne i tak ja zawsze muszę wystawiać stopę spod ciepła i na pożarcie nocy rzucać moje ukochane sny.

No dobra, Pan Gryzoń wstał w niedzielny poranek wypuścić kotkę na wolność. Ja miałam chwilowy niedosłuch starczy podszyty pretensjami o zabór jednej cennej godziny snu :D


Z powodu zamkniętej biblioteki wybrałam się na zakupy internetowe. Jutro przybędzie nowa porcja lektur. Tymczasem prowadzę śledztwo z Rebusem. Ian Rankin dba o utrzymanie napięcia należycie, nadal nie wiem kto zabił. Muszę się przyznać, że Hide &seek leżało ponad pół roku w walizce, którą mieliśmy na Chorwacji! Na szczęście nie zapominam wątków kryminalnych po takim czasie :)