Czytam, oglądam ale coraz częściej uciekam.

Po czym poznać zbliżający się koniec roku szkolnego? Po absencji uczniów. A to wycieczki, albo zawody czy też egzaminy i to nie tylko te dotyczące szkoły. Podziurawiony przez odejście maturzystów plan lekcji dziurawi się dalej. Uciekam z książką do ogródka, albo z kawą czy herbatą. Wszystko lepsze od siedzenia w domu. Trudno mi wytrzymać w zamknięciu czterech ścian chociaż dom swój lubię, to jednak moim żywiołem jest powietrze i ruch.

Świat otrząśnięty z deszczu zasłał się połamanymi drzewami, śmieciami i parasolkami jednorazowego użytku, dzisiaj wyostrzył się w promieniach prawdziwie letniego słońca. Kiedy wiało i lało pomyślałam o kaloszach w kategorii zbierania grzybów jesienią raczej niż wiosennego dreptania w mżawce. Ech, do jesieni daleko, jakby co kuzynka pożyczy mi dyżurne, o 2 numery za duże i tez będzie. W domu pięciu ludzi i tak jest zbyt dużo butów;-D



To nie jest czarna komedia, nawet z dużą dozą humoru nie określiłabym takim mianem tego filmu. To smutny dramat drążący prostą sprawę jaką jest z pozoru rozpad związku. Kto na tym cierpi, kto cos zyskuje? Uwielbiam Geraldine Chaplin, chciałabym się tak zestarzeć. Film niesztampowy, zaskakujący.

Chcecie bajki? Oto ona. Fantastyczna, futurystyczna, historyczna z mądrym przesłaniem w pięknej inscenizacji, w wielowarstwowym przekładańcu. Zgaduj - zgadula kto jest kim w jakim wcieleniu, mnie się bardzo podobało chociaż oglądałam na 3 razy, bo film bardzo długi.

Na deszczowe, wieczory piękna i wzruszająca opowieść o przyjaźni i tym jaką ona ma moc. To co zwykłe i oczywiste może być niezwykłe i tajemnicze za sprawą fantazji. Śmierć bliskiej osoby widziana jako przejście w inny wymiar pozwala żyć dalej z nadzieja na spotkanie się po tamtej stronie mostu. Strach oswojony, nadzieja odrodzona - jest w życiu masę zagadek do rozwiązania.