Przedświątecznie.

Łódzka Arena gości dzisiaj Pana Gryzonia, który wykorzystał zaproszenie i pojechał sobie z rana z kolegami na pokaz Tadeusza Błażusiaka. Pewnie fajnie się bawi oglądając sztuczki, które kolega za młodu trenował na nowotarskich Samorodach.

Póki co wybrałam się z dziećmi do restauracji na włoski obiad. Villa Toscana uraczyła każdego z nas czym innym. Było lasagne, ravioli, gnocchi i pizza, wszystko przepyszne :) A co! nie tylko jeden będzie miał przyjemności ;P

W mroźny ranek sobotni Kołek miał występ na Rynku. Tym razem jasełka w iście zimowej dekoracji - drzewa ozdobiła piękna szadź.

Popołudnie spędziliśmy na krakowskich galerach. Najpierw Decathlon - spodnie narciarskie dla Puchatego, halówki do grania w nogę dla Kołka i frotki na nadgarstki i głowę dla Houdiniego.  Potem Ikea równie zatłoczona, więc po porwaniu tego co na liście uciekaliśmy dalej. Chłopcom udało się w tym zamieszaniu ozdobić własnoręcznie pierniczki, które tam pieczono i je pożreć. Na sam koniec Factory, gdzie Kołek kupił rękawice bramkarskie, ja i Pan Gryzoń jeansy a w sklepie z bielizną kupiłam dwie cienkie bluzki z bawełny i bezszwowe majtki. Na czworakach wleźliśmy do auta, galery to miejsce publicznej męki dla naszej rodziny (my z jęzorami na wierzchu, dzieci jęczące na melodię "jedziemy już do domu?"). Jakie to dziwne, bo inni chodzili sobie powolnym kroczkiem, relaksując się z uśmiechem na ustach, z radosnymi dziećmi za rączkę. Najwyraźniej są ludzie, którzy lubią takie miejsca i miło spędzają tam czas. Mnie w galerach meczy wszystko, począwszy od mieszanki dźwięków, poprzez zapachy i natłok produktów, z których każdy wrzeszczy z wystawy, że go muszę mieć. Do dzisiaj boli mnie głowa po tych doznaniach...

Wracając na Podhale byłam ponownie zachwycona naszym miejscem zamieszkania :) Jakże brzydko jest w Polsce zimą bez śniegu! Jakież te krajobrazy odarte z urody, straszne i przybijające. Szkielety drzew na burej trawie, szare niebo, wywleczone z bezlistnych krzaków śmieci... Jakiś rodzaj współczucia ogarnął mnie kiedyśmy tuż po południu wjechali w bure okolice Krakowa. Śnieg bowiem kończy się przed Rabką. I żadne dekoracje, żadne światełka, żadne ozdoby nie wnoszą tyle świątecznego nastroju i radości ile zwykły śnieg, nawet troszkę zszarzały, lekko rozmarzły wygląda bezkonkurencyjnie na naszej dziedzinie. Nie wiem czy umiałabym się cieszyć z bezśnieżnych Świąt, bo jak żyję pamiętam tylko dwa takie przypadki kiedy śnieg zaczął padać dokładnie 24 grudnia. I dopiero kiedy świat się zabielił tak naprawdę zaczęła się Gwiazdka :)

Tymczasem produkcja kartek świątecznych dokonała się dzisiejszego popołudnia, jutro wysyłam.


Wyprodukowałam już pierniczki, w tym tygodniu najwięcej pracy przede mną. Pierogi z kapustą i grzybami, paszteciki, uszka i kruche ciasteczka. Wigilię jemy u babci Pana Gryzonia o ile dotrwamy w zdrowiu (zeszłoroczny zamysł zniweczyła grypa, którą nie chcieliśmy zarazić wiekowej staruszki i zjedliśmy wigilijną wieczerze w domu, częściowo w stanie półżywym).