Koniec/początek.

Gdybym powiedziała, że ten rok był zły, skłamałabym. Im dłużej żyję tym każdy rok wydaje mi się pełniejszy uroku, wspaniałych chwil, ekscytacji, przygód, spostrzeżeń i soczystości itd. Być może jest to jakaś cecha mojej osoby, być może sama tego chcę, bo wolę patrzeć na plusy i je doceniać niż liczyć straty, siwe włosy, niespełnione marzenia i zawiedzione ambicje (to ostatnie wolałabym z gwiazdką; niepotrzebne skreślić).

Całe Święta spędziłam na samych przyjemnościach. Przyjemność gotowania, przyjemność patrzenia jak smakowite gotowanie szybko znika, przyjemność obcowania z bliskimi 24h/dobę (choćby miało to oznaczać szum komantatorski Szpakowskiego i Szaranowicza z gry Fifa 2013), przyjemność ubierania choinki, przyjemność płynąca z satysfakcji, że przez okna coś widać ;D, przyjemność czytania i oglądania. Dzisiaj była np przyjemność robienia obiadu bez nacisku czasowego i okoliczności pracy :) To sobie niespiesznie tulałam te gumiklyjzy do sosu grzybowego zrobionego pół na pół z suszonych i mrożonych grzybów. Przyjemność z jedzenia odgrzewanej zupy rybnej, nad która płakałam z powodów sentymentalnych rok temu (ta zupę gotowałam wtedy po raz pierwszy od śmierci Ojca). Przyjemność czytania ostatniej książki Myśliwskiego (ach!och!) w pozycji horyzontalnej w promieniach zachodzącego słońca. Przyjemność z dzisiejszego spaceru na cmentarz. Przyjemność z zakupów czynionych z mężem wśród głupich tekstów między produktami z Biedronki. Przyjemność z picia piwa, które się właśnie skończyło. Przyjemność ze śpiewania kolęd z rodziną. Przyjemności, które gdzieś tam zostały zapewnie zakłócone, a to przez czyjeś życzenia jak kulą w płot, a to przez mężowską spinkę na temat porządków (zupełnie niepotrzebną zresztą, bo sprzątać i tak trzeba zawsze), albo wieczorny kaszel najstarszego syna, który przeziębił się na tą bożonarodzeniową wiosnę.

Przyjemniej by było gdyby po niszczycielskim halnym spadł śnieg świeży... Ale i tak mi było przyjemnie, że  to oni a nie ja stali wczoraj przez ponad 3 godz na zakopiance z Krakowa do Zakopanego. I nawet  Thorgal zdradzający swą ukochana Aaricię, o której zaczął mówić "matka moich dzieci" nie zazgrzytał mi zbytnio - mój bohater osiągnął mój wiek, to i nie dziw, że poddał się w końcu zmianom czasu. Stał się mniej boski a bardziej ludzki. Zresztą i Aaricia podejrzewając śmierć Thorgala padła w ramiona młodego Wikinga, który tak jakby akurat był pod ręką.

Nie zamierzam świętować nadejścia Nowego Roku. Logicznie wypada mi, ze czas nie ma początku i końca, więc nie za bardzo widzę sens w świętowaniu wynalazku zwanego kalendarzem. Co innego urodziny Pana Gryzonia - będzie się działo, menu ustalone, lokal wybrany, muzykę czas nagrać i będzie zabawa 4 stycznia :) Kupiłam sobie nawet sukienkę na tą okazję - niestety z jakichś sztucznych włókien ale ma jedną niezaprzeczalną zaletę - pasuje na moja figurę bez  zbytniego spłaszczania górnych wypukłości i odstawania na dolnych :D

Wszystkiego czego sobie sami życzycie żeby się spełniło w 2014 :)))