Nie śpiewałam mu. O regionalizmach.

Ale się rozwinął. Nie w swoim naturalnym środowisku ale przetrwał zimę bez zimy i oto jest wspomnienie zapachu chorwackiego wybrzeża.

Nie ukrywałam nigdy, że jestem fanką regionalizmów tych naszych polskich i tych znalezionych podczas wycieczek. Tyczy się to wszystkiego, od jadła po stroje i mowę. Te charakterystyczne dla danego regionu wyrażenia tym mocniej zapadają mi w pamięć im mniejszą poprawnością językową okazują się  być. Uczę się ich tak jak języków obcych dopytując się o znaczenie słów z pozoru znanych mi od dziecka. No bo kto by pomyślał, że u nas całe życie w angielce palił się ogień pod blachą gdy tymczasem w mieście Łodzi angielkę jada się na śniadanie zaś  u nas wekę :) Z wielka trudnością i bardzo nienaturalne jest dla mnie wychodzenie na dwór, więc wychodzę na pole bynajmniej nie z motyką kopać w grządkach ale po to by na tym polu pospacerować. Rolnicy u nas pracują bowiem w polu i nie myślę tego im zmieniać. We czwartek pijamy wodę ze sokiem a nasze dzieci radośnie dzikują po ogródku. Nie dziwne jest mi wchodzenie przez antrejkę do własnego domu chociaż zapewne nie mając ojca z Wielkopolski nadal wchodziłabym przez ganek. Na nogach mogę nosić laczki lub klapki a na obiad jeść grule bądź pyry. Dla mnie kiszka to kaszanka ale nie zaskoczy mnie nikt na Śląsku częstując kwaśnym mlekiem. Rozśmieszają mnie trochę chorwaccy vatrogaści ale są zrozumiali, bo górale tez watrę palą i gaszą. 

Lubię kiedy słowa z gwary przenikają do języka potocznego, mam dzięki temu wrażenie, że nawet nie wyjeżdżając z kraju można odbyć świetne podróże. Stojąc pod chorzowskim ZOO tydzień temu wchłaniałam sposób mówienia Ślązaków a uszy robiły mi się jak te u gacka wielkoucha. Zupełnie inna intonacja i zaciąganie, tej ;-) Z podobnym upodobaniem słucham młodzieżowych wyrażeń, bo tak epicko przenikają do powszechnego użytkowania, że nawet Marcin Meller wspomina w swoim felietonie o wiadomościach, które podają internety. Niewątpliwie wolę te dwa słówka o wiele bardziej niż wychodzące z mody już, ku mojej uldze, zaje...fajne ;P. Ogromnie podobają mi się młodzi mieszkańcy Podhala, których spotykam przed kasami sklepu na be gdy pytają się "ka idzies?" kolegi/koleżanki by za chwilę mówić zwykłą polszczyzną z ekspedientką. 

To co?, poleję Wam wody ze sokiem, bo choć war zelżał, to człowiek nie wielbłąd - napić się musi :) A Wy mi napiszcie jakie słowa i wyrażenia w Waszych okolicach przeniknęły z gwary do potocznej polszczyzny używanej w Waszym rejonie :)))

PS
A na dworze to dziedzice mieszkali ;P