Cmentarz noworoczny.

Jedyny cmentarz w moim mieście już wkrótce dostanie nazwę "starego cmentarza" ponieważ w zupełnie innym miejscu ruszyły prace pod nowy cmentarz ubiegłej jesieni. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że żadne z nas nie będzie pochowane przy boku rodziców lecz właśnie na tym nowym. Nie stanowi to dla mnie istotnego problemu. Miejski cmentarz był dla mnie zawsze obcym cmentarzem. Dopiero od dekady spoczywają na nim moi bliscy. Zawsze trochę rozczulał i trochę śmieszył mnie zwyczaj strojenia grobowców w choinki. Czy i u Was stosuje się takie ozdoby?

W ogóle to cmentarz jest jakby chaotyczny. Szczególnie w rozkładzie tych najstarszych kwater. Nie tylko grobowce stoją do siebie w różnych kierunkach a także rożnymi stronami względem ścieżek pomiędzy nimi. Mało tego, kiedy wydaje ci się, że już wszystko zaplanowane zostało w jakiejś alejce we względnym porządku, nagle możesz nadepnąć na ziemną mogiłę (znacznie zadeptaną zresztą przez lata) która jest położona w centrum tejże alejki. Jako dziecko biegając pomiędzy pomnikami z koleżankami zawsze odnosiłam wrażenie, że na tym cmentarzu kopano groby na ser mater (tj zupełnie jak się komu podobało). 

Niewątpliwie ma to swój niepowtarzalny urok i zapewne nie zostanie powtórzone przy wytyczaniu nowego cmentarza, który prócz alejek pod linijkę na płaskim kawałku gruntu będzie miał także ponoć kolumbarium, co przypuszczam, nie uczyni go bardziej malowniczym niż ten położony na brzyzku za Dunajcem.

Myślę, że chaotyczność tego istniejącego już cmentarza to rekompensata za nadużywanie tych samych imion przez mieszkańców miasta. Dzisiaj pozwoliłam sobie na dłuższy spacer między nagrobkami i starałam sie przy tym wyłowić jakieś interesujące i niecodzienne imiona. Wśród męskich nie było co szukać, no może poza wujkiem Feliksem, bo tego imienia nie wypatrzyłam nigdzie indziej. Za to z osobliwych i rzadkich imion żeńskich udało mi się dostrzec takie jak: Apolonia, Rozalia, Luba i Eleonora.

Na nowym cmentarzu może być pod tym względem znacznie ciekawiej. Obfitość żeńskich odpowiedników imion męskich (Władysława, Antonina, Stanisława, Józefa, Bronisława - bardzo popularne na Podhalu w czasach powojennych) zastąpią Maje, Bianki, Aurelie, Ksenie itd. Zaświadczy to o kolejnych przemijających modach jak Darki i Jarki i Konrady z lat 70tych. W imionach męskich obecnie jest chyba większy nawrót do imion starych niż w żeńskich, ale może mam tylko wrażenie takie...

Zagadkę z poprzedniego posta zobowiązuję się rozwiązać  na fotografii jak tylko "lodówki" zostaną zdemontowane :)

Pozdrawiam :)