Nowa nadzieja.

W pierwszym dniu Nowego Roku, w środku zimy śnieżnej i mroźnej, sfrunął mi z sufitu świeżo wykluty motyl. To nic, że pospolity bielinek kapustnik, to nic że szybko stracił życie. Wydał mi się radosną i dobrą wróżba, bo świeciło słonce i pachniała kawa, w domu byli wszyscy najważniejsi dla mnie ludzie.

Dla mnie każdy dzień zaczyna się takim wykluciem nadziei. Że będzie to dobry dzień, pełen pracy ale też drobnych przyjemności. Jak każdy mam swoje problemy, z którymi nie zawsze umiem sobie poradzić i bywa ciężko, ale poranne otwarcie oczu na świat jest pełne blasku świata choćby chmury zakrywały niebo a mróz sięgał -20 stopni, tak jak dzisiaj.

Poprzedni rok nie przyniósł jakichś spektakularnych wrażeń i przeżyć ani też mega sukcesów dla mnie a mimo to był rokiem dobrym i bardzo ważnym. Niektóre wydarzenia zaskoczyły mnie niezmiernie i chociaż  niosły różny ładunek emocji, jak z budowy atomu, to uznaję, że nic nie stało się ot tak sobie - we wszystkim widzę jakiś sens i dziękuję, że mogłam w tym uczestniczyć.


Wkraczam z nadzieją w każdy dany mi dzień czego i Wam życzę.