Anturaż II czyli czujesz się tak jak cię oceniają.

W takim wydaniu łopoczac nogawkami byłam zmuszona jechac rowerem drugi raz do sklepu. Pierwszym razem poszłam się lansować do naszej galerii. Lans świadomy, żeby nie rzec prowokatorski, odbył się wolnym spacerkiem (obcas 5 cm) po dwóch sklepach. Byłam nastawiona na przyspieszone reakcje personelu i nie omyliłam się w przypuszczeniach. Do sklepu modowego zaglądam czasami i zawsze ubrana jakbym z boiska zeszła - reakcji nie wywołuję prawie żadnej. No, najwyżej ktoś mnie tam od niechcenia zapyta czym może służyć gdy zaplączę się w okolice lady. Tymczasem dzisiaj normalnie mnie osaczono w tym samym sklepie. Każda z obecnych ekspedientek podeszła do mnie z zapytaniem. Każda. Poczułam mieszankę emocji, pomieszałam w wieszakach i poszłam do sklepu młodzieżowego obok. Tam okazałam się być niewidzialną w klasycznym anturażu :D Bardzo młode ekspedientki nie okazały mi ani krzty zainteresowania. Żadnego czym mogę służyć, co podać, czego pani szuka. Może to i lepiej, bo poprzednim sklepie miałam niesmak. Kupiłam spodnie z wyprzedaży za 40 zł.

Wracając modelingowym krokiem czyli zakładając nogę za nogę i kołysząc biodrami (bo uważam, że butom na obcasie należny się jednak jakiś niesportowy krok :D) odbierałam kątem oka wykręcone szyje znajomych panów (takich z ogródka piwnego) i tak sobie rozmyślałam, że porzekadło "jak cię widzą tak cię piszą" nie poddaje się falom osiągnięć cywilizacji jakimi są  dobre wychowanie czy wykształcenie lub przygotowanie do pracy. Przykro się robi jednak czasami gdy jest się ocenianym tylko z wyglądu. Śmieszne i straszne jest to po trosze, bo z jednej strony mój wygląd ze zdjęcia jest wypadkową ubrań z przeceny albo lumpeksu a jedynymi markowymi rzeczami są buty Lasockiego z wyprzedaży i stary, ośmioletni żakiet bebe też z wyprzedaży. Nie przywiązuję wagi skąd mam ubrania, bardziej zależy mi, żeby dobrze się w tym czuć. Nie uważam rzeczy "metkowych" za lepsze od tych ze sklepów niesieciowych. Sieciówki bardzo mnie rozczarowują jeśli chodzi o rozmiarówkę i dbałość o wykończenie odzieży, że nie wspomnę o jakości materiałów użytych do ich produkcji. Czuję coraz głośniejsze wołanie maszyny do szycia. Tym bardziej, ze odkryłam sklep, w którym mają sztruks, flanelę, ryps bawełniany, atłas, aksamit. Pewnie made in China, ale jaka to róznica skoro żakiet sprzed ośmiu lat także made in China?

A po co jechałam na zakazanym rowerze? Po kilogram maki, bo miały być naleśniki.