Rok totalnej rozsypki czyli podwójne dno pudełka.

Na wiosnę zaczął szwankować piec gazowy c.o. A to wszystko przez to, że zima skończyła się wtedy kiedy powinna być już połowa wiosny. Piec końcem kwietnia został zignorowany i wstępnie zdiagnozowany jako do wymiany przed kolejnym sezonem grzewczym.

Potem zwariowała pomywaczka nadworna. W ogóle nie suszyła naczyń. Po doraźnej naprawie okazało się, że to nie rana cięta i plastrem nie zalepisz.

Dzwonek karkonoski.

 

Miłosna górska.

Strajk awaryjny rozpełzał się strasząc wizją upadku królestwa domowego lub szybkiego popadania w ruinę, bo praczka zaczęła lać wodę. Elektrycznie przy tym śmierdząc. Okazało się, że kołnierz się jej rozerwał, wymieniona niedawno pompa z powodu kamienia w wodzie zaczęła także szwankować a silnikowe serce przepaliło jakieś zwoje, szczotki czy co tam jeszcze pod ręką miało i to śmierdziało wirując bynajmniej nie w tańcu.

 

Tego jeszcze nie znalazłam z nazwy ale może ktoś wie?

Na to wszystko siekło jeszcze naszą gotowaczkę wody. No cóż przy tej ilości wapnia, który zalegał na grzałce i moich zabiegach odkamieniających to nie dziw. Dziw, że to nie grzałka padła a włącznik.

Narzędzie mojej pracy na koniec roku szkolnego zazgrzytało płytą CD i zamilkło bezczelnie na dwa miesiące po upływie gwarancji!

Starzec gorycznikowy.



Jestem pewna, że gdybyśmy nadal trzymali, z sentymentu głównie, naszą nadworna karocę, to i ona zastrajkowałaby awaryjnie! Na szczęście w stajni nowy model, fabryczny i póki co tylko paliwo trzeba lać i filtry zmieniać. Ufff!

I jeszcze finałowa akcja odwetowa ze strony mojej ulubionej sokowirówki (podarowanej przez teściową), rocznik o statusie muzealnym 72. Po prostu zaczęła trzeć sama siebie i wyciskać plastik do soku :/ Na szczęście moja mama przekazała mi swój egzemplarz EDA Predom z roku 76 w obrocie zupełnie bezgotówkowym :D


Gdyby nie podwójne dno pudełka Pana Gryzonia nie ogarnęlibyśmy tych wydatków. Ponieważ kasa domowa ma taki dziwny zwyczaj, że znika bez oglądania się na nas, to Pan Gryzoń z rodu Chomików, chomikuje gdzie się da zasoby pieniężne. Ponieważ konto bankowe wydaje się mu niepewnym miejscem (pewnie ze względu na możliwość płacenia kartą) chomikuje nagminnie podkradając forsę z oficjalnej domowej kasy (czasami nieznacznie a czasami drastycznie) i upycha po różnych dziwnych miejscach omijając skarpetki i słoiki jak schowki przestarzałe i zbyt oczywiste dla potencjalnego złodzieja :D  Dzięki temu nie odczuliśmy gwałtownego wycieku środków, a nawet udało się nam jeszcze nadprogramowo zainstalować stację zmiękczania wody i objechać na wycieczkę do Poznania.

Tojad mocny.

Prawda jest taka, ze jak fizycznie nie ma forsy w portfelu, to się jej nie wyda. Jak się nie posiada karty, to się nią nie płaci (o sobie mówię). Jak się bierze tylko 100zł do sklepu, to szybko się przelicza wartość koszyka, żeby nie świecić oczami i pustym portfelem przy kasie. Pewnie, że są wydatki nieuniknione, bo zewsząd spływają rachunki, od których nie da się uciec, ale nad całą resztą trzeba się zastanowić jak wydać.

Jednak życzyłabym sobie (i Wam też!), żeby za kilka lat nie nastąpiła kolejna seria strajków awaryjnych wymagających natychmiastowej wymiany sprzętu. Jakoś lepiej to znieść jak się psuje 1 sprzęt na rok niż wszystko naraz (żelazko padło w ubiegłym roku, to jest usprawiedliwione ;)) Dlatego wkleiłam letnie kwiaty łąk tatrzańskich, żeby wpis nie był przygnębiający ;) Jeszcze tylko chodniki do kuchni kupię (poprzednia wersja została spalona przez Houdiniego) i mogę pomyśleć o prezentach świątecznych.