Wielkopolska.

Jako dziecko zadziwiała mnie bezmiarem przestrzeni i faktem, że ludzie mogą chcieć mieszkać na takim terenie :D Ojciec mój nie chciał, wybrał góry, chociaż ze względu na własne ciśnienie fatalnie się całe życie tutaj czuł. Kiedyś wyszła kwestia bym zamieszkała z babcią we Wrześni. Za nic nie byłam w stanie sprostać prośbie ojca. Miałam tam masę koleżanek i kolegów, akurat zmieniałam szkołę i mogłabym ja zacząć tam, a jednak... nie byłam sobie wyobrazić życia w tak monotonnym krajobrazie. Jedyne co mi się w Wielkopolsce podobało to gorące lata, no i może jeszcze jeziora. No dobra, lubię owoce morwy i widok szarych pni platanów - lubię dotykać tych drzew. Ale to ciągle za mało było, żeby się tam przeprowadzić na dłużej. Brakowałoby mi ciasnego horyzontu, ukochanego halnego wiatru, śniegu po pas w zimie i bliskich.

We Wrześni oprócz mojej cioci odwiedziliśmy także dziennikową Hannęmarię, która podjęła nas z wielkimi honorami. Spędziliśmy przemiły wieczór w rodzinnej atmosferze za co jeszcze raz serdecznie dziękujemy! :*

-  To jest rzeka. Obwieściłam wskazując na płynącą pod mostkiem strugę.
- Jaka!!!! Chłopcy wybałuszyli gały.
- Wrześnica.
- Rzeka?!?!
- Tak, i w ogóle cieszcie się, że ją widzicie.
- Dlaczego?
- Bo kiedy przyjeżdżałam tu latem, to była mniejsza niż Suchy (potok)
- I to jest rzeka! To niesprawiedliwe! Zaczęli protestować. Nasze Dunajce sa 10 razy większe a na moście pisze, że to potoki!
- No widzicie, górskie potoki są większe od tutejszych rzek, ale dopiero jak się Dunajce złączą to tworzy się z nich rzeka.

Brama na ul. Garbary. Stacje kolejową o tej nazwie z uporem nazywaliśmy "Poznań Garbaty" i na nic tłumaczenie ojca, że kiedyś była to dzielnica kuśnierzy i stały tu zakłady garbarskie :) Zresztą tak samo śmieszyła nas miejscowość Nekla-Tekla oraz wioski, których zakończenie było przewidywalne; Grabowo, Gozdowo, Kołaczkowo, Chwaliszewo, Strzałkowo. Po powrocie w nasze strony przerabialiśmy na wielkopolską modłę nasze nazwy i powstawało Krakowo, Gronkowo, Ostroskowo, Ludżmierzowo a najlepsze było Zębowo :DDD

Sprawdzanie stabilności pręgierza.

 Najładniejsze miejsce w Poznaniu poza Rynkiem.

Zdobycie Cytadeli

"Skocik " - takim tatuś w wojsku jeżdził.

Podbój Umberto.

A potem zwiedzanie przez okno :)

- A to co za rzeka? Zapytali już bez podtekstów na widok Warty rozlanej szerokim korytem.
- Warta. Duża, prawda?
- No to, to można rzeką nazwać a nie jakieś śmieszny kanał pełen ścieków (tak się im skojarzyły mętne wody)
- Ale powiem wam, że jak wasza prababka pochodząca stąd, stanęła po raz pierwszy na moście w Krakowie, to zapytała jak wy "a co to za rzeczka?"
- Jak to rzeczka? na Wisłę rzeczka?!
- Bo była przyzwyczajona do widoku Warty w Poznaniu a musicie przyznać, że Wisła w Krakowie jest mniejsza.